Sokağın kendine ait bir dili var ve içine girdiğin kadar genişler. Sokak fotoğrafçılığının da temelinde bu var. Gitmeye korktuğun yerlerde başına neler gelebileceğini düşünmeden sadece “o an” ı yakalamak için uğraşan bir sürü fotoğrafçı var. İnsan hallerini bize gösterebilmek için.
Brandon stanton’ ın da Humans of New York ile yapmış olduğu şey de bu; hepimizin anlatmaya çekindiği, gizlediği veya acı çektiği anlarını yakalamak.
İşini kaybettikten sonra bir anda hiç fotoğrafçılık bilgisi olmamasına rağmen bu fikir üzerine çalışmaya başladı. İlk fotoğraflarında herhangi bir konuşma olmazken zamanla HONY farklı bir noktaya geldi, fotoğrafçılıktan çok hikayeye odaklandı. Belki fotoğraflarının kalitesinin düşmüş olduğunu düşünen insanlar olabilir fakat “o an” içinde yakalamış olduğu fotoğrafların özneleriyle muhabbet edebilme ihtimalinin çok düşük olduğunu kabul etmek gerekir.
“I had forty acres and a new home out in California. I was working as a stone mason. I could bring in $6000 cash some weeks. Then I was walking home one night and someone tried to kill me. I got brain damage. I lost my sense of smell, my sense of taste, most of my hearing, and now I can barely stand without getting dizzy. I must have fallen and cracked my head open thirty times since then. Everything I knew has been washed out into the water. I’ve tried to commit suicide several times.”
New York’un insanlarının farklı olması veya farklı olmaya çalışması da HONY’yi ilgi çekici kılan bir diğer özellik. Cinsel yönelimlerini gizlemeyen insanlar, farklı kıyafetlerle kimseyi umursamadan NY’da gezen insanlar … Herkes HONY’nin bir öznesi olabilir. TV’lerde rating uğruna ajite edilen, abartılan insan hikayelerinin yerine sokağın içinden, insanların samimiyetle anlattığı hikayeleri paylaşıyor Brandon.
Seuss-stache
6 milyona yakın takipçisi olan HONY, sokak fotoğrafçılığını çok farklı bir noktaya çekiyor. “Badaud” (aylak aylak gezen, bakınan) tarzda, öznenin sadece sahnede varlığının yeterli olduğu fotoğraflardan çok, öznelerin kendi hayat sahnesine odaklanıyor. Siz de siteyi incelediğinizde bunu farkedeceksiniz. İnsanlar, çoğu zaman gizlemek isteyecekleri şeyleri açıkça anlatmaktan çekinmiyor. Ama bazıları kendilerini gizlemeye veya küçük şeylerden konuşmaya çalışıyor. Aynı şekilde bazıları fotoğrafının çekilmesi istemeyebiliyor.
“It’s important to forgive.” “Who do you have the hardest time forgiving?” “Myself.”
Her gün yeni fotoğrafların eklendiği HONY öyle bir noktaya geldi ki, 1 yıl önce çok kötü bir kavganın sonunda birbirine sarılan çiftin fotoğrafı, bir sonraki yıl kız arkadaşına verdiği hediye olabiliyor.
Eğer HONY’yi birazcık merak ediyorsanız ve Brandon’ı tanımak istiyorsanız aşağıdaki videoyu izlemenizi öneririm. Ayrıca yine aynı adla çıkarmış olduğu bir kitabı ve Ekim’de sadece çocuk fotoğrafları olan Little Humans of New York adlı kitabının çıkacağını da belirtmek isterim.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=7d_xx28G14o]
Peki ya sizin şu aralar hayatınızdaki en büyük sorununuz nedir?
http://www.humansofnewyork.com/
No Comments